Η απόφαση των ανθρώπων να βαδίσουν στα χνάρια των προγόνων τους, υπερασπιζόμενοι τα εθνικά τους δίκαια και αγωνιζόμενοι για το αυτονόητο, τους καθιστά αυτομάτως εθνικιστές.
Σε αντίθεση με αυτούς που πολεμούν ενάντια σε έναν κόσμο των εθνών και στην διατήρηση της διαφορετικότητας-πολλαπλότητας, γίνονται και μη το γελάτε, μπιφτεκιστές (αν και είτε το θέλουν, είτε όχι είναι κι αυτοί κομμάτι του έθνους τους).
Η βασική διαφορά των δύο αυτών επιλογών είναι η εξής:
Αυτός που επιλέγει τον απόλυτα ανθρώπινο, φυσικό, αγνό αλλά δύσκολο δρόμο του εθνικισμού, καλείται να σταθεί απέναντι σε ένα καλά οργανωμένο σύστημα που σαν σκοπό έχει την διάλυση των εθνών ανα τον κόσμο, για να καταφέρει να επιβάλει την "ΝΕΑ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΤΑΞΗ".
ενώ,
Αυτός που επιλέγει τον απάνθρωπο, παραφύση, δόλιο και εύκολο δρόμο του μπιφτεκισμού(διεθνισμού), είναι αυτός που όχι μόνο δεν αντιστέκεται και παραδίδεται αμαχητί στα βρώμικα σχέδια της παγκοσμιοποίησης και της πλήρους υποταγής συνειδήσεως, αλλά φτάνει σε σημείο να στρατολογηθεί εθελοντικά σε τάγματα επιβολής των βρώμικων αυτών σχεδίων.
